Nieuw Zeeland

Nog steeds is het een gek idee dat ik nu echt in Nieuw Zeeland ben! Het is zo ver weg van huis. Veder kan niet. En ik heb zulke ongelovelijk leuke dingen gedaan! Dingen waarvan ik dacht dat ik ze wel een keer zou doen in mijn leven maar niet nu al op 19 jarige leeftijd. Dat het zo mooi zou zijn en dat ik zo kan en kon genieten had ik niet verwacht!

13 Mei
Het avontuur begon om 17uur op de 13e van mei. Ik kwam als 2e aan in Auckland. Vita was al 2 uur eerder aangekomen en Madelon kwam rond 19 uur het hostel binnen wandelen. We waren compleet! Ons avontuur kon beginnen! Twee weken op roadtrip met een campertje door heel Nieuw Zeeland. Madelon en Vita heb ik leren kennen in Brisbane. We waren daar alle drie als au pair gewerkt en madelon heeft ook nog in een hostel gewerkt.

Het hostel in Auckland was super goedkoop en we kregen zelfs nog een gratis maaltijd erbij. Daarna een rondje door Auckland gelopen. Het is een heel schatig stadje en heeft wel iets weg van Sydney. Het word dus ook wel klein Sydney genoemd. Toen kwamen we een kennis van Maddy tegen. Deze jongen kende ze van het het hostel in Brisbane waar ze gewerkt had. Dus besloten we de Sky tower te bezoeken met zn vieren. We hadden een special deal gesloten dat we ook de volgende dag met daglicht de toren op konden. Super mooi uitzicht over een mooie stad. Ik had een dorpje verwacht maar dit was echt een grote stad. Het was erg gezellig. Omdat de damens allebij hun LonleyPlanned waren vergeten hebben we gereist met de lonleyplanned van een paar duitse gasten die naar huis gingen. Erg handig!

14 Mei
De volgende dag ook omhoog gegaan en toen natuurlijk nog meer gezien van deze stad.
Daarna onze bus ophalen! Spannend natuurlijk want hier moesten we 2 weken in wonen. Dit was ons nieuwe huisje. Dus onze zware rugzakken op en op naar het treinstation: Te Papapa. Het was nog best spannend of we nu wel een verzekering bij de bus hadden of niet. En omdat we een Wicked camper huurden waren we ook wel benieuwd wat er op onze bus stond geverfed. Deze company heeft namelijk allerlei soorten bussen met nogal een sexuele tint op de bus dus het zou zo maar kunnen dat we een bus hadden met hele grote borsten erop ofzo.. Maar gelukkig kregen we de: Tree hugger. Aan een kant was hij roze en aan de andere kant staan schatige popetjes met naalden door hun hoofd. Op de achterkant staat: I quit my band so now I can play with myself. We waren blij! Nog wat gratis dekens mee genomen omdat het hier winter word en dus koud kan zijn in de bus. De verzekering ter plekken afgesloten. Niet duur en dus klaar voor vertrek!
We vertrokken rond een uur of vijf en dus werd het al schemerig. Gelijk fout gereden we reden op een weg naar boven.. Tja kan gebeuren, gelukkig is dat de enige keer geweest dat we fout reden. Ook kwamen we er achter dat het snoertje wat de iPod dat aan de auto koppeld voor muziek niet goed zijn werk deed... hahah gelukkig zat de sfeer er goed in en kwamen we zoals gepland bij de Waitomo Caves aan. Hier was het heel donker, heel koud en heel rustig. Eigenlijk waren we de enige. Dus best een ervaring. Toen we in ons knusse busje lagen hebben we een naam bedacht voor onze nieuwe vriend de bus: MOJO is het geworden.

15 Mei
Geloof het of niet. De volgende ochtend had Mojo een lekke band. Best even slikken.. Want tja.. wie van ons kan iets repareren met een auto? Niemand dus. En dus op naar de info over de grotten en vragen of er een stoere man was die ons wilde helpen. Gelukkig was onze ontmoeting met de eerste Kiwi genaamd Tom heel vriendelijk en heeft Mojo zijn band vervangen. Daarna door naar de eerste de beste garage om de band te fixen. Prima we konden veder. Via Rotorua een schatig dorpje waar we info gevraagt hebben over de gijzers zijn we door naar de gijzers gereden. Het was zo vet! We waren een van de weinige en overal kwam er van die witte rook uit de grond! Het kookte gewoon. Het was vulkanische gebied! Dit had ik nog nooit in mijn leven gezien en het was dan ook erg indrukwekkend! Daarna door gereden naar Taupo. We waren kapot aan het eind van de dag en vielen dan ook als een blok in slaap rond een uur of negen. We hadden aan een lockal gevraagd waar we konden staan en dat plekje hadden we dan ook gevonden. Eenmaal diep in coma werd er op ons raam geklopt. Madelon haar kant. Maddy had niet echt door dat het een persoon was. Na wat harder geklop keek ze toch maar even uit het raam. Daar stond hij. De man met een mega velle zaklamp. Na een por van Maddy en een mega vel licht in mijn ogen was het tijd om Vita wakker te maken... We hadden zo geen zin om de auto te verplaatsen en waren zo moe! 5 min later lagen we nog steeds in de bus met de gordijnen dicht en weer half in slaap gevallen. Vita kwam met de vraag of hij alweer weg was gegaan en keek even uit het raampje maar daar stond hij nog natuurlijk. we moesten 200 meter veder staan. Tja dat Australie strenge regeltjes heeft weten we maar hier in Nieuw Zeeland kunnen ze er dus ook wat van.

16 Mei
In Taupo wilde Madelon, die we dus Maddy noemen, heel graag skydiven. Het is hier super goedkoop en ook een van de mooiste plekken op aarde om het te doen! Ik kon het niet laten en heb het ook gedaan! Vita had het al in Australie gedaan. Het was echt een wonder. Dit omdat ik niet wilde als het bewolkt was maar na een uur wachten of het ging opklaren werd het blauw! We konden het niet geloven en waren zo blij! O mijn god wat is dat een onglovelijke ervaring. Zo veel adrenaline!! Ook een filmpje laten maken want je kan het anders gewoon niet beschrijven hoe gaaf het is!! Zo mooi!
Toen door naar JP gereden. De rit was ongelovelijk mooi. We bogonnen de dag met regen en bewolkt, daarna reden we steeds meer omhoog de bergen in en kwamen we in een sneeuw storm. Het was voor ons 3e een heel lange tijd geleden dat we sneeuw hadden gezien en dus erg leuk! Deze jongeman woont op dit moment in Palmerson North, is Nederlands en studeerd daar voor een tijdje. Super fijn hebben we pannekoeken gegeten, de skydive filmpjes nog een keer bekeken en super gezellig gekletst! Ook heel fijn was dat we alles weer konden opladen en even in een normaal bed konden slapen.

17 Mei
Met JP gezellig even Palmerston North in geweest. Best een leuk stadje mooi gelegen, echt in the middle of niets. Het was echt heel gezellig. Omdat we alle 4 in A'dam gaan studeren/werken gaan we zeker nog een keer afspreken. Jammer dat we JP niet mee konden nemen. Na een gezellige ochtend en een heerlijke gemaakte lunch van JP door gereden naar Wellington. We hebben natuurlijk nooit betaalt voor een hostel als we de bus hadden. Maar zie maar eens een plek te vinden in een stad waar je niet echt opvalt en dus gratis kan staan als je niet gepakt wordt. We reden rond en rond tot Vita het bordje Kerk zag. En ja waarom ook niet dus hebben we in Brooklyn naast de kerk geslapen. God vond het vast heel gezelliig met ons.

18 Mei
De volgende ochtend werd er op het raam geklopt.. we werden gewaarschuwd want over een klein half uurtje begon de kerkdienst en zouden er vele mensen komen. Snel de tassen op het bed gegooit en hop op naar het Museum Te Pappa. Dit is een heel bekent museum en het was ook echt wel leuk. De grootste inktvis die er gevonden is op aarde word hier geshowd en dat hebben we gezien ook. Groot!! Rond 13 uur met Mojo op de boot naar het Zuider eiland. Wel leuk om voor de eerste keer in m'n leven een auto op een ferry te rijden. Madelon heeft hem er weer afgereden en we besloten gelijk een mooi touristisch berg weggetje te nemen richting Nelson. Na heel wat geslinger hebben we geslapen in Nelson.

19 mei
We moesten nog een klein uurtje naar het Abel Tasman park. Het was een mooie rit. We moesten een keuze maken links of rechts naar het park want allebei de kanten waren naar het park. We kozen voor links. Daar hebben we een wandeling gemaakt maar omdat het alleen een pad was wat een begin was voor een wandeling van een paar dagen en dus geen rondwandeling van een paar uur hebben we het pad een uur gewandeld en toen weer terug naar de bus. Het was niet heel bijzonder, heel veel struik gezien. Gelukkig wel op een mooi strandje uitgekomen en we hadden mooi weer! Toen een heel stuk naar het zuiden gereden we hebben bijna niet in het donker gereden omdat dit natuurlijk zonde was van het uitzicht van onze trip. Dus toen de zon onder ging hebben we op een picknick plek geslapen. Het was heel stil, donker en we hadden een prachtige sterrenhemel.

20 mei
Op naar de Glaciers! Ja ja je hoort het goed. Vita had hierover gehoord van haar host ouders omdat die hier een prachtige helicopter vlucht hadden gemaakt in Fox Glacier. Toen ik in de folders keek zag het er spectaculair uit. Het was zondag en het zag er allemaal dicht uit. Van een lockaal mannetje mochten we wel aanbellen bij het huis van de eigenaren van het bedrijf. We bookte alle drie in een impulsieve reactie een ticket voor de heli+ rondwandeling op de glacier. Helaas kon Maddy niet mee maar die heeft een heel mooie wandeling gemaakt. Vita en ik hebben genoten van een prachtige heli flight! Daarna op het ijs aangekomen leerde we onze gidsen steeds beter kennen. Onze begelijder was een jochie van 19jaar met de naam Will. Nadat VIta en ik als laatste van de groep door een heel nouwe ijspleet heen waren gegleden/gekropen/gevallen/gedrukt. Kreeg ik het er best warm van. Ik zat namelijk half vast tussen de ijsspleet. Gelukkig is ijs glad en glip je er redelijk gemakkelijk tussenlangs. Mijn opvlieger was een goede smoes voor Will om ons voor in de groep te laten wandelen omdat de chineese mensen niet terug konden of wilde praten. Het was adembenemend mooi op de glacier en ik heb nog nooit tussen ijsspleten gelopen van ong 30 centimeter breed en als je omhoog keek een 10 meter hooge glacier ziet. Echt een goede beslissing om de trip te maken! Helemaal niet koud omdat we goed ingepakt zaten en de zon scheen. Nadat we weer veilig waren aangekomen in het dorpje hield de pret niet op want bij de trip hoorde ook nog de entree van de hot water spring zwemgebeuren. Nadat we hadden gezwommen waren we natuurlijk erg duf. Vita en ik hadden veel lol met de reisleiders gehad en Vita had zin in chocomelk en dus waren we uitgenodigt bij Will z'n huiswarming. Daar konden we ook de bus neerzetten. Prima. Het werd onverwachts een heel gezellige en onvergetelijke avond met alle reisleiders.

21 Mei
De volgende ochtend heb ik even de afwas gedaan en zijn we weer vroeg op pad gegaan. De zon kwam op rond acht uur en ging onder rond een uur of zes. Langs Wanaka gereden en door naar Queenstown. In Queenstown kon je een ding goed doen hoorde ik van vele mensen en dat is hambuirgers eten. De bekende furgburger smaakte dan ook heerlijk. Ik dacht dat het de beste burgers waren van Nieuw Zeeland maar het zijn de beste burgers van de wereld. De andere twee meiden hadden meer zin in curry en ze moesten lachen omdat ze nog nooit iemand zo lang over een burger hebben zien doen. Het is ook echt een maaltijd echt mega groot en super lekker!

22 mei
De volgende dag nog lekker even door het stadje gelopen. Vooral leuk om in de winkeltjes te kijken. Kopen gaat helaas niet als arme backpacker met rugzak. We hebben weer even boodschappen gedaan en het fijnste van de dag was dat de camera oplader van Vita gefixt was. Hierdoor konden we de batterijen van de cameras weer opladen tijdens het rijden. Nu op naar naar Milford sound! Over deze plek had ik ook al meerdere keren van gehoord over hoe mooi dat wel niet was. We kwamen rond zes uur aan net voor donker. Het was een beetje spookachtig. Het waren super hooge, stijle, mooie bergen met watervallen zo lang en mooi! Ik heb al heel wat bergen gezien in mijn leven maar zulke bergen nog nooit! Het was echt heel indrukwekkend. We moesten ondertusssen wel weer afwassen en omdat er geen warm water in de toilets waren gingen Vita en ik het even binnen in het restaurant vragen. En onze afwas mocht heerlijk in de afwasmachine. Ook kregen we te horen van deze fijne man dat er een mannetje om 8 uur sochtens de autos op de parkeerplaats de autos komt checken omdat het 20 dollar kost om daar te staan. 'Mooi' dachten we gaan we mooi weg voor acht uur in de morgen en komen we daarna weer terug voor de boottour.

23 mei
Zo gezecht zo gedaan. Die dag begon echt met pis weer. Echt laag hangde wolken en mistig en veel regen. De meiden hebben uiteindelijk de boodtocht gemaakt. Ik besloot niet mee te gaan. Omdat de vrouw al vertelde dat je waarschijnlijk niet de toppen van de bergen kan zien. Aangezien ik al vele watervallen heb gezien en dat niet bijzonder genoeg. De meiden hebben wel leuk nog een paar zeehonden gezien. Ik heb heerlijk binnen in het cafee gechilld het regende te hard voor een wandeling. De meiden kwamen koud en nat terug maar ze hadden het gelukkig wel leuk gehad. Na een warme chocomelk op naar lake tekapo. Dit was de langste dag rijden maar het ging allemaal goed. De zon ging weer schijnen en om de 2 uur wisselde we van bestuurder. Het was weer mooi. Ik merkte dat we hoe meer we naar het noorden van het zuid eiland gingen het minder mooi werd.
Mojo reed lekker. Het is een automaat. Bijna alle autos in Australie en Nieuw Zeeland zijn automaat je ziet echt zelden een schakel auto. Wat waren we blij dat het een automaat was. Dit is zo makkelijk! Vita mocht offieciel niet rijden ivm haar gestolen rijbewijs. Dus ik en Maddy hebben het meest gereden. En ik weet zeker dat deze wegen een van de mooiste wegen zijn ter aarde. Lucky us!

24 mei
Van Tekapo naar Akaroa. Dit was nog een uurtje of 3/4. Hier stond dolfijnen zwemmen op het programma. Zelf heb ik niet veel met dolfijnen. Het scheen hier wel bijzonder te zijn omdat alleen hier op aarde deze speciale dolfijn scheen te zijn. De kleinste. Ik dacht aan mijn moeder. Die verteld me altijd: je kan niet alles. En mam ik heb gekozen dit dan ook niet te doen. Ik ben nog jong en ik doe het wel een keer met warm weer met grote dolfijnen. Dus alleen de meiden boekte de dolfijnen cruise voor de volgende dag. Ook Sha was een reden dat we naar Akaroa gingen. Dit is een jongen die Vita kent van haar middelbare school. Aardige jongen maar zijn hostel was minder leuk. We mochten niet voor een kleine vergoeding de douche/keuken ext. gebruiken. Dus vroegen we aardig bij een volgende hostel of we misschien mochten douchen. En dit mocht. Gratis en voor niets! Fijnheid, blijheid, schoonheid. We hebben ons even op lekkere fudge getrakteerd. Daarna lekker schoon naar een cafeetje met wifi. Vooral de meiden vonden het fijn als het kon contact te hebben met de wereld. Ik vergat vaak mijn mobiel en moest hem dan later halen om dan ook mijn mail, facebook en nieuws te volgen. Als we dit aan het doen waren waren we echt een stel autisten, volgens mij zag het er heel grappig uit voor de lockals.

25 mei
De slaapplek waar we stonden was al snel goed omdat er maar één politie man was in het hele dorp die er rond zeven uur savonds stopte met werken en dus waren we niet heel bang voor een boete. Omdat de meiden een tour hadden ben ik in het restaurant gaan zitten om mijn laptop op te laden en te wachten tot het weer wat beter werd voor een wandeling. Nog een korte wandeling gemaakt in de middag. Het weer was ondertussen weer mooi en ben best hoog gekomen met mijn conditie! Daarna de meiden weer vinden. Heel grappig was is dat ik 2 nederlanders tegen kwam op weg naar de meiden. Een meid uit Alkmaar! Uit de Krofstraat. Dat is vlak achter mij. Ik kende haar niet maar toch even leuk zo aan de andere kant van de wereld. Ze vertelde mij dat ze ook de tocht met dolfijnen hadden gedaan en geen dolfijn hadden gezien of aangeraakt. De meiden hadden dus ook niets gezien en waren behoorlijk pissig. Ze hadden eerst een refund van 80 dollar gekregen maar doordat Maddy nog even door ging met hoe belagelijk het was kregen ze nog meer terug. Na een drankje door naar Christchurch! Dat was even gek! Dit was al onze eindbestemming! We waren er volgens mij alle drie stil van. Het was zo snel gegaan! Het was zo leuk en zo ongelovelijk mooi! Ook was het best spannend om naar deze stad te gaan. We hadden die middag een aardbeving meegemaakt. Bij ons trilde het niet heel hard maar zelf heb ik het nog nooit zo hard zien trillen. Een paar minuten later hoorde we dat er in Christchurch een aardbeving van 5.2 op de schaal van richter was geweest en dat we die hadden gevoeld!
In Christchurch was het wel wat moeilijker om een slaapplek te vinden. We waren moe van de dag. Toen we dachten een sportveld op te rijden reden we een huisjes park op. We vroegen een vrouw wat dit was en ze vertelde dat het tijdelijke huisjes zijn voor mensen die hun huis aan het herbouwen zijn. Dit inverband met de mega hevige aardbeving van 8 maanden geleden. Uiteindelijk zijn we langs een of ander meer gaan staan. Waar ook een andere auto ston. De voorste stoelen stonden naar achter en Vita zag iets bewegen op de achterbank. Het was een best donkere plek en ze concluderde dat er een hond zat. Ik dacht een puppy. Daarna zag ze ook een kindje. Toen ik goed keek leek het een grote hond en een groter kind van een jaar of 12. Toch vreemd op een donkere plek langs de weg zonder ouders met de deuren dicht?! We vonden het maar vreemd. Ik besloot aan het kind te vragen waar haar ouders waren. De deur ging open en haar engels was niet heel erg goed. Toen ik wist dat ze duits was en vroeg waar haar ouders waren keek ze me wazig aan. Dus Maddy schreeuwde vanuit de bus: Fatie and Mutie.. Dus ik dat vragen en toen ze antwoorde dat die in Germany waren en ik aan haar vroeg of ze dan aan het reizen was, drong het langzaam tot me door dat ze dus niet zo jong was. Ik kwam maar met het excuse dat we wilde checken of de plaats wel veilig was. Wat hebben we gelachen. Lekker een film gekeken op mijn laptop en weer knus en niet goed geslapen.

26 mei
De dag dat we onze Mojo moesten inleveren voor 12 uur. Het plan was om eerst een hostel te zoeken voor onze laatste nacht en dan konden we daar onze backpacks droppen. Daarna door naar Wicked campers om Mojo aftegeven. Het hostel was makkelijker gezegt dan gedaan. Het was werkelijk zo bizar! Heel het CBD is nog steeds helemaal afgezet. In vele gebouwen zitten scheuren en alle hostels dicht bij het CBD waren dicht!! Na 3 hostels geprobeerd te hebben kwamen we 2 andere backpackers tegen. Deze hadden een prima hostel en dus reden we daar heen. De camper daarna ingeleverd dit ging vlekkeloos. Nu mochten we wel nog even lekker kliederen in onze bus want aan de binnenkant van de auto mag je een bootschap achter laten. Onze text: Have fun with our Mojo! Daarna even gevraagd wat er nog te doen was in deze spookstad. Het antwoord: coffie in containers. Klingt best grappig en dat was het ook wel. Ze hebben van een straat echt iets gezelligs weten te maken met allemaal gekleurde containers met shops erin. Heerlijk even koffie gedronken en toen hadden we het wel weer gezien in Christchurch want er was veder niets en we waren moe. Op naar het hostel. Dit was nog een hele wandeling want we konden nier door bepaalde straten want die waren weer afgezet. Eindelijk aangekomen in het hostel waren we kapot moe en hebben we geslapen, pannekoeken gegeten, en lekker gedouched. Ook mijn tas kon ik lekker uit en in pakken want ik kan nu lekker al mijn winterkleren weg gooien. Natuurlijk heb ik nog een jasje en een lang shirt en een trainingsbroek mee. Maar ik heb Maddy heel blij gemaakt met Mijn leuke broeken en vesten die ik heb ingeslagen in Melbourne. En andersom ook ik heb van Maddy een paar shorts gekregen en nog wat hempjes voor mijn reis. Terug denkent over een paar heel mooie weken viel ik als een roos in slaap. Wat hebben we heerlijk geslapen in een schoon bed deze laatste nacht! Alleen Vita niet geloof ik.

27 mei
Mijn reis naar Perth starte om 8.30am met een pick up van het hostel naar de luchthaven voor mijn vlucht van Christchurch door naar Auckland en van Auckland naar Perth. Afscheid genomen van 2 top vrouwen die ik nooit zal vergeten! Want wat hebben we het gezellig en leuk gehad. We hebben echt genoten! We hebben ook alle drie een beetje hetzelfde karakter. We weten alle drie heel goed wat we willen. En alles wat we wilde doen hebben we gedaan! Bedankt mooi land Nieuw Zeeland, het weer wat 90% heel mooi is geweest en bedankt Madelon Tijdink en Vita Jongen voor deze onvergetelijke trip.

Luka